Het mooie weer begint
Nu de temperaturen stijgen en het zonnetje meer schijnt, kan het niet anders dan dat ik vaker naar buiten trek. In onze lounge set zak ik onderuit met een dekentje, want 's ochtends is het toch nog best fris. De eerste helft van m'n manuscript voor Dragon Wings 3 erbij en editen maar!
Oh wacht, ik kan ook best nog wat te drinken pakken zodat ik daar niet voor op hoef te staan. Dan kan ik in een stuk doorwerken. Met twee flesjes water kom ik terug, maar wanneer ik ze op het tafeltje wil zetten merk ik dat die toch wel erg vies is...
Terug naar binnen voor een doekje.
Enkele minuten later is de tafel schoon, mijn twee flesjes erbovenop en plof ik terug tussen de kussen. Ik pak m'n manuscript op en neem mijn pen in m'n hand. Een briesje steekt op. De pagina's van mijn manuscript vouwen zich steeds dubbel. Misschien dat paperclips me helpen.
Na nog enkele keren op en neer te zijn gelopen, kan ik dan toch eindelijk beginnen met editen. Ik kijk op de klok. Nog iets minder dan een uur voor het tijd is voor lunch.
Als ik een beslissing maak...
Herkenbaar? Telkens wanneer ik een plotse beslissing maak om iets te doen, wanneer ik er zo'n zin in heb dat ik er meteen aan wil beginnen, kom ik zaken tegen die eerst moeten gebeuren voor ik kan doen wat ik wil doen. Meer dan eens heeft dat ervoor gezorgd dat ik uiteindelijk de zin verloor en het allemaal maar laat liggen. Soms zijn dat zaken die kunnen wachten tot later, maar vaak ook niet. Mijn dochter die wakker wordt van haar middagdut en honger heeft, een plotse niesbui van vijf minuten, de telefoon die juist op dat moment rinkelt,...
Dat laatste gebeurt eigenlijk het meest. Dan zit ik ruim een uur niks te doen, wat door Facebook, Pinterest of Tiktok te scrollen, en op het moment dat ik besluit iets productiefs te doen, gaat de telefoon.
Opgeven? Echt niet!
Hoewel hetgeen dat ik wilde doen op dat moment dan niet gebeurt, het gaat sowieso niet veel later toch gebeuren. Later die dag of enkele dagen later. De ene keer lukt het me om mezelf eraan te zetten, de andere keer heb ik een aanzet nodig.
Motivatie om ergens aan te beginnen is niet altijd even makkelijk te vinden. De dag ervoor vol vuur beslissen om de volgende dag iets te doen is mooi, maar als daarop een slapeloze nacht volgt en de ochtend ook niet verloopt zoals je het gewend bent, dan is die motivatie ver te zoeken. Dat is begrijpelijk. Wat volgens mij het belangrijkste is, is dat je er jezelf niet voor afstraft en dat je niet opgeeft. Oké, hetgeen je wilde doen zie je nu niet zitten om te doen, maar dan doe je het toch gewoon later? Op een moment dat je er wel zin en energie voor hebt.
Uitstel is afstel, zeggen ze. Voor sommigen is dat ook wel zo. Soms moet je gewoon even doorzetten zodat het achter de rug is. Maar denk ook aan je eigen mentale welzijn. Als je jezelf constant forceert om dingen te doen die je niet wil doen, hoe ga jij je dan ooit goed genoeg voelen om ergens plezier aan te beleven?
Blijven proberen
En dus zit ik vandaag opnieuw buiten, in de lounge set, met al mijn hebben en houden. Volledig voorbereid om er deze keer meteen aan te kunnen beginnen!
Maar eerst even de was afhalen, opvouwen en in de kasten leggen, de hond buitenlaten, een nieuw wasje insteken, de vaatwasser leeghalen,...
Voetnoot: Er werd uiteindelijk wel ge-edit.
Comments